Friday, March 16, 2012

Sesat

Malam tadi lepas maghrib aku temankan YB melawat adik angkat dia kat spital Ampang Putri. Kena hernia ghupanya. Dalam kul 9 lebih tu kitaorang gi kampung medan sebab YB ada urusan suh hantar dia. Si kecil lak merengek kelaparan. Aku tak berapa lapar tapi kalau makan boleh jugak hehehe.

Izzah tak ikut. Petang tu dia ikut aku gi opis nak duk library siapkan kerja sekolah dia since duk umah dia kata banyak gangguan. Memang siap semua kerja-kerja sekolah dia. hehehe marbeles. Dengan Izzah ni aku tak yah bising-bising pasal pelajaran dia. Kalau dia tak dapat markah bagus, dia yang selalu denda diri dia sendiri. So kalau bab pelajaran memang 100% aku percaya dia. Dan itu yang aku harapkan kat si kecil ni. Kena latih dia dari kecil supaya dia ada rasa cinta pada pelajaran dia sendiri.

Lepas balik opis aku terus ke The Mines tapau makanan favorite izzah, Takoyaki dan pretzel. Kira makan malam le ni bagi dia.

So malam tu kami bertiga je makan kat Kampung Medan. YB order keropok lekor. Sedap sungguh. Bagi aku kalau aku tak makan lain just makan keropok je pun memang dah cukup menyelerakan.

Masa nak ke situ, YB duk ajar aku cara jalan yang paling mudah supaya senang aku balik nanti tak sesat. Aku punyalah input maklumat kat otak aku, Simpang mana nak ambik, mercu tanda dan lain-lain. Kira memang dah set lah. Dengan konfidennyer kata kat YB, no problem dah ingat dah.

So lepas makan, aku terus drive balik ngan Lissya. First simpang, ok. Second simpang ambik lepas sekolah. Jam dah menunjukkan kul 10.30 malam, kira kul 11 malam leh sampai rumah ni. Konfiden jer kan. Sekali bila lalu depan sekolah, aku dah konfius dah. Sekolah ni ke? Ambik simpang betul-betul lepas sekolah. Damn! napa jalan dia kecik je macam nak masuk taman perumahan. Memang damn sungguh!.... cuba patah balik, aku terus sesat tak tahu dah kat mana. Berlegar-legarlah dalam 15 minit cuba cari balik jalan asal. Lagi bertambah sesat adalah. Jangan harap le ada signboard sebab tu semua jalan dalam. Lissya dah mula prihatin konon-kononnya nak bagi aku jangan takutlah tu. Perghh mana le aku takut. Last-last aku kata, it's okay, adik tido je nanti dah sampai umi bangunkan.

So sebab ego kan. Jangan haraplah nak call YB minta tolong sebab rasanya tak membantu sangat. Kang YB lak susah hati bini ngan anak dia sesat hahaha.

Jalan paling mudah, aku kena cari jalan masuk jalan utama. Bila dah masuk jalan utama, konfirm leh masuk highway, dan mestilah kat area sunway lah tu. So here we went. So signboard yang aku nampak, ke Seremban, Ampang, kuantan. Oh kira familiar sangat. Terus aku ikut je signboard walaupun jalan tu tak pernah lagi aku ikut. Sampai ke Damansara lah gamaknya. Sebab aku memang tak familiar langsung area situ, so my safe bet kena ikut je lah signboard tak kisahlah end up kat mana as long aku pergi kat right direction. Minyak kereta pun ada suku tank lagi.

Aku hanya kenalpasti jalan bila aku tiba-tiba sampai one utama! Perghhh jauh ke atas ghupanya aku melencong. So bila dah sampai One Utama memang dah familiar sangat le sebab sokmo gi IKEA hehehe. So bila aku masuk jalan Mont Kiara, YB talifon. Masa tu baru aku kata sesat. Hahaha YB punyalah risau siap tanya minyak kereta lagi. Tak pe, aku dah tahu dah jalan balik. Tu dia aku lenjan 130Km/j jer. Sampai umah tengok jam dah kul 11.35am. Perghhh nasib baik mata aku leh tahan lagi padahal masa kat spital tu pun mata aku dah kuyu. Agak sebab sesat tu yang mata galak je berjaga, cuma bila dah sampai kat Taman Connaught jalan yang biasa aku lalu, baru mata aku dah start hint2 nak tido.

Sampai umah, aku siap pesan kat Lissya le, ok umi nak pingsan, good nite. Pukul 1.30am YB balik. Seperti biasalah, mesti terjaga punya kalau YB balik. Pukul 3 pagi baru sambung tido balik. Bangun pagi, tengok2 YB dah siap masakkan nasi lemak. Perghh macamanalah aku tak sayang sangat kat laki aku ni. Suka nah nak mengajahkan badan aku hehehe.

No comments: